Biz Kentin Kara Çocukları! Uzun bir yolculuktan döndük. Yorgunluk, hasret ve hüzündü yükümüz. Her adımda umut ettik, umut etmeyi çok sevdik. Var olmayı, var olduğunu sanmayı. Biz kentin kara çocukları! Rengimizin derinliği kadar özgür, koyusu kadar gerçek, karası kadar hazırız sevdaya. Kimsenin anlamadığı bir dilin sahibiyiz. Yüreğimizden konuşur, yüreğimizle dinler, yüreğimizde susarız. Kırlaştıkça saçlarımız, derinleşir kara tenimizin acısı. Arka sokaklarda yakılan ateşler içimizi ısıtır, ümidimizi harlarız birbirimizin gözlerinde. Sızlanmalar ardına gizlemediğimiz hüznümüz; bazen, kaybolan bozuk paranın uzaklaşan uzaklaştıkça azalan tınısı, bazen ekmek poşeti kırıntısı, külahtaki dondurmanın kendisi ile birlikte eriyen sevinci, patlayan plastik topun tamir olma ihtimalinin sönmesi, sevgiliden gelecek cevabın olumsuzda olsa sesine olan tutkumuz…Sevgilinin cümlesi bitmedi daha, henüz son yudumuna daha çok var limonatanın, daha ikinci yarısı başlamadı filmin. Biz Kentin Kara Çocukları! Belki evet dersin bize. Belki devrim olur kalbinde bize âşık olursun. Bizim sana aşkımızsa bir doğa olayı, doğal bir afet, ya da yaklaşan kıyamet. Gözlerinin rengini bir de bizden dinle, bir de bizimle şarkı şöyle doğan güneşe. Neden olmasın, bir umut vardır kalbinde! Biz kentin kara çocukları! Yüzümüze sürülmüş kazan karasını ancak bir tufan yağmuru çıkartabilir. Nuh’un gemisinden davete gecikmişsek bile Musa’nın asasıyla kurtulan yine biz, ve yine kara yüzümüz. Her şarkı bizden bir şey söylüyor. Her şiir bize yazıldı. Her film bizi anlatıyor. Biliyoruz ki ne kadar çoksan; o kadar yoksun ve ne kadar yoksan; o kadar çoksun! Tüm fotoğrafları denize attık. Yeniden yıkansın diye. Biliyoruz ki; Umudun rengi mavi, tadı tuzlu. Ey hayat bizi unut. Var mıydık diye sorma. Bir köy otobüsü biletinde sigorta edilmiş hayatın çetelesini tutamaz muhasebe. Ey insanlık bize ders verme, sadece şarkını söyle. Anlamın şarkılarında gizli. Ey şair! şiir yaz bize, ikna etmeye çalışma. “Umut Vardır” diye başlasın. Ve ey sevgili umudumuzu yok etme; belki o zaman açılır belki tenimizin rengi.
